Pandanus

Pandanus – Daon Pandan
Thai : Toey

Papaver

Papaver / Slaapbol / ( Papaver somniferum L . )   Papaveracea
Arabisch : Khashhash
Chinees : Ying-Shu
Duits : Mohn
Engels : Poppy seed
Frans : Pavot
Italiaans : Papavero
Japans : Keshi
Portugees : Dormideira
Russisch : Mak
Spaans : Adormidera
Zweeds : Vallmo

De bloem is de bekende Klaproos, uit de bol komt het Blauw Maanzaad dat ook als versiering op brood wordt toegepast.

Paradijskorrels

Melegueta peper

Peper

( Piper nigrum L. ) Piperaceae
Arabisch: Filfil aswad
Chinees : Hu-Chiao
Duits: Pfeffer
Frans : Poivre
Italiaans : Pepe
Japans : Koshô
Portugees: Pimenta
Russisch: Pyerets
Spaans: Pimienta
Zweeds : Peppar

Pepermunt

Pepermunt ( Mentha piperita L.syn. Mentha x piperita  )     Labiatae
Arabisch: Na’nâ’
Chinees : Yang-Po-Ho
Duits : Pfefferminze
Engels: Mint,Peppermint.
Frans : Menthe ,Menthe poivrée
Italiaans : Menta
Japans : Seiyo-Hakka
Russisch: Myata
Spaans : Menta
Zweeds : Pepparmynta

Van de vele variëteiten van de Munt behoren de pepermunt M. Piperita en de Groene munt M. spicata L. tot de veel gebruikte consumptiekruiden.

De oude Grieken en Romeinen gebruikten de Munt als beschermer tegen knaag­dieren en insekten.

Het gebruik van Pepermuntolie in de voedingsmiddelenindustrie is niet meer weg te denken. Het wordt gebruikt in snoepgoed, kauwgom, tandpasta, zeep, ge­bak en likeur.

Doordat de verschillende muntsoorten relatief makkelijk te kruisen zijn, ont­staan er verschillende ‘onderling verschillende’ variëteiten die toch allemaal de naam Pepermunt of Munt meekrijgen. Bij de inkoop hier goed op letten.

Wrijf voorzichtig een topblad tussen duim en wijsvinger fijn, hoe sterker de geur hoe meer kwaliteit.

De groene, ruwe blaadjes worden meegekookt bij koolgerechten. Bij het opdie­nen verwijdert men ze weer.

Bij snijbonen, wortelen en in kookgerechten. De blaadjes en bloemen van de Pe­permunt en Kruizemunt zijn heerlijk in een zomerse kop thee.

Verder is het te gebruiken bij lamsvlees en bij fruitsalades. Kook eens een paar takjes mee wanneer u jam maakt van Kruisbessen.

Gedurende het hele siezoen kunt u de blaadjes of stengeltoppen knippen.

Perilla

( Perilla frutescens)              Labiaceae
Groene perilla
ook bekend als Notenkruid
Shiso

Peterselie

( Petroselinum crispum ( Mill.) Nym.)    Umbelliferae
Arabisch : Baqdûnis
Chinees :  Yang-Hu-Sui
Duits : Petersilie
Engels : Parsley
Frans : Persil
Italiaans : Prezzemolo
Japans : Paseri
Portugees : Salsa
Russisch : Pyetrushka
Spaans : Perejíl
Zweeds : Persilja
Peterselie, dat sinds de 16e eeuw alge­meen als keukenkruid bekend is, komt waarschijnlijk uit de streken rondom de Middellandse Zee.  Het is een tweejarige plant die het tweede jaar omstreeks juni tot juli bloeit.  Peterselie heeft een aromatische geur en is bijzonder rijk aan vitaminen.
Er zijn vele gecultiveerde Peterselievariëteiten, waaronder de bekende Krulpe­terselie en de Bladpeterselie, Dwergpeterselie die als tuinplant bekend is en de Wortelpeterselie die gekookt als groente gegeten kan worden. Binnen de Wor­telpeterselie zijn drie typen te onderscheiden, n.l. de korte, halflange en de lan­ge variëteiten.
De smaak van Wortelpeterselie is milder dan die van de bladvariëteiten en is ge­schikt voor de verwerking in stoofschotels.
Peterselie is in de keuken het meestgebruikte toekruid.
Men wendt Krulpeterselie aan voor de garnering van schotels, gladbladige Pe­terselie wordt in soepen verwerkt.
Men voert zowel Krul- als Bladpeterselie met en zonder wortel aan.
Bij verhit­ting verliest Peterselie het aroma. Het verdient dus aanbeveling de fijngesneden Peterselie vlak voor het opdienen aan de soep toe te voegen. Peterselie, dat sinds de 16e eeuw alge­meen als keukenkruid bekend is, komt waarschijnlijk uit de streken rondom de Middellandse Zee.  Het is een tweejarige plant die het tweede jaar omstreeks juni tot juli bloeit.  Peterselie heeft een aromatische geur en is bijzonder rijk aan vitaminen.

HOUDBAARHEID: Ongeveer 5 weken bij een temperatuur van – 1 °C en een hoge lucht­vochtigheid.

VOEDINGSWAARDE:       Per 100 gr.  110 kj/26 kcal; 4 gr. eiwit; 1 g koolhydraten; 0,7 g vet; 40 mg calcium; 10 mg ijzer; 12 5 mg vitamine C; 3,2 mg vitamine A; 1,4 mg vitamine PP.

Rassen:
Gewone Snij Tamelijk forsgewas met opgericht, glad, donker grijsgroen en enigs­zins dof blad en lange, vrij dikke bladstelen.
Gekrulde Tamelijk fors ge­was met half opgericht, sterk gekroesd, midden- tot don­ker grijsgroen blad, met mid­denlange en tamelijk dikke bladstelen.
N.B.: De fijngekrulde Peterselie is ongeschikt om te snijden. Tijdens bewaring Pe­teselie afdekken met kunststoffolie om uitdrogen te voorkomen Peterselie gesneden met de andijvie-snijmachine is beter houdbaar dan het met de groentencutter gesneden produkt. Bij soepgroenten wordt de houdbaarheid be­paald door de groentensoort die het snelst in kwaliteit achteruit gaat.
Na bewaring, bij – 1° C, moet het ontdooien zeer geleidelijk plaatsvinden.
Zie ook wortelpeterselie

Pimpernel

(Sanguisorba officinalis syn. Poterium officinale) Rosaceae

Dit is een mooi plantje, waarvan het blad ook nog in de winter te zien en te ge­bruiken is. De smaak is weinig uitgesproken, maar wordt wat duidelijker in combinatie met azijn of citroensap.

Pimpernel wordt dan ook veel in salades gebruikt. De smaak is wat nootachtig en een paar takjes in een fles azijn maakt samen met wat andere kruiden zoals Dille of Laurier, een heerlijke kruidenazijn.

Verder is het lekker in kruidenboter en – heel fijn gesneden – op roomkaas.

De takjes zijn, wanneer de winter niet erg streng is, het gehele jaar door te knip­pen.

De sanguisórba minor is de kleine pim­pernel (30-60 cm hoogte) en komt evenals de sanguisórba officinális of grote pim­pernel (30-90 cm hoogte) waarschijnlijk uit de streken rondom de Middellandse Zee. Het is een overblijvend gewas dat in eerste instantie een dichte roset van lang gesteelde,blaadjes vormt. Uit deze roset komen de bloemstengels te voorschijn met de bolvormige, rood-achtig­groene bloemen. Men plukt gedurende de gehele zomer de blaadjes voor vers gebruik. Ze smaken een beetje noot-achtig; worden gebruikt bij de bereiding van soepen of sauzen en geven aan salades een pikante smaak. Om de bladontwikkeling te bevorderen kan men eventueel in de zomer de bloem­stengel afsnijden. Evenals bonekruid en salie gebruikt men pimpernel om darmstoornissen tegen te gaan.

 

Roomse Kervel

Roomse kervel (Myrrhis odorate)  Umbelliferae
De plant heeft een zoet aromatische smaak die aan anijs doet denken. Ze is afkomstig uit de Alpen en acelimatiseert makkelijk, zodat ze nu te vinden is in de lage tot subalpine zones (tot 1800 m) van alle Europese landen, de Britse eilanden inbegrepen. Roomse ker­vel is makkelijk te vermeerderen door zaaiing of met worteldelen die in het voorjaar of in de herfst verplant kunnen worden. Ze is een van de handigste planten om in een kruidentuin te hebben, want de wortels van deze plant geven in het voorjaar als eerste weer een krachtige plant, met bladeren die tot 60 cm lang worden, en ze verdwijnt weer als laatste in het najaar. Ze staat rijk in bloei van mei tot juni. Als we zeker willen zijn van een overvloedige oogst aan bladeren, mocten we de schermbloemen verwijderen zodra ze verschijnen.

Alle delen van de plant zijn in de keuken te gebruiken, ook de jonge wortels. Het han­dige van Roomse kervel is dat er bij gebrulk van dit kruid in zoete gerechten minder sui­ker hoeft. Daarom is het voor diabetici een waardevol kruid, maar ook voor mensen die aan de lijn doen. De blaadjes, de jonge bloemschermen en de nog niet rijpe vruch­ten kunnen zo gekauwd worden. Ze kunnen ook fijngehakt toegevoegd worden aan aard­beien, zuur fruit, vruchtesappen, salades. Room smaakt niet vet meer en wordt licht gezoet. De blaadjes en de rijpe vruchten van de plant kunnen worden toegevoegd aan soepen of stoofvlees. De gekookte wortels van Roomse kervel kunnen verwerkt worden tot een salade met een gewone vinaigrette.

In de Middeleeuwen werd Roomse kervel als aroma gebruikt, maar ook als medicinale plant. Ze zou de pijn van barensweeën bij vrouwen en geiten verzachten en ademhalingsaandoeningen genezen. Ook zou ze de toen gevreesde ‘groene ziekte’, een opvallen ­de bleekheid die voorkwam bij meisjes in de puberteit, voorkomen. De geplette vruchten van de plant werden in Engeland gebruikt voor het in de was zetten van meubelen. Ze gaven een extra glans en een frisse geur.

Rozemarijn

Rozemarijn ( Rosmarinus officinalis L )      Labiatae
Arabisch : Iklil Al-Jabal
Chinees : Mi-Tieh-Hsiang
Duits : Rosmarin
Engels : Rosemary
Frans : Romarin
Italiaans: Ramerino
Japans : Mannenrô
Portugees : Alecrim
Russisch : Rozmarin
Spaans : Romero
Zweeds : Rosmarin

Rozemarijn is een overblijvende plant, een altijd groenblijvende heestertje van ±

80 tot 125 cm hoog. De donkergroene blaadjes zijn aangenaam pikant aromatisch en verlenen aan gerechten een typische smaak en geur.

Ze is afkomstig uit het gebied rondom de Middellandse Zee, m.n. Spanje en Portugal waar men deze planten in groten getale op rotsige berghellingen kan aantreffen. Rozemarijn groeit nl. in het wild erg gemakkelijk en wel op droge en zonnige plaatsen waar andere planten nauwelijks kunnen gedijen.

Rozemarijn is een houtige altijd groene en winterharde heester met kleine blauwwitte of rosé bloemen dit is afhankelijk van de variëteit. De smalle naaldachtige bladeren zijn aan de bovenkant donkergroen en aan de onderkant wit.

De stengel is ongeveer vierkant en wordt houtig vanaf het tweede jaar. De wilde plant groeit in vertakte bundels en wordt ongeveer 1 tot 2 meter groot.

De Latijnse naam Rosmarinus komt van de woorden ros = dauw, en marinus = uit zee komen.

AI sinds mensenheugenis is dit kruid gebruikt door koks en apothekers.

In het begin van de 9^e eeuw liet Karel de Grote hem opnemen in de Capitulaire de Villers ,in de lijst van essentiële planten die op de keizerlijke landgoederen moesten worden gekweekt .

Rozemarijn is een oud middel voor de versterking van het geheugen en het is een symbool voor vriendschap en trouw.

Rozemarijn hing samen met “niet vergeten” men gaf takjes aan geliefden die op reis gingen, droeg kransen bij bruiloften en plantte struiken op begraafplaatsen.

Het gedistilleerde vocht van rozemarijnbloemen was in Europa een geliefd schoonheidsmiddel bij allerlei (hoofd)huidproblemen.

Het werd ook verwerkt in pijnstillende zalven. Boeketjes met geurige kruiden ,waaronder rozemarijn werden gedragen als beschermingsmiddel tegen ziekten en epidemieën. In voorbije tijden werd de harsachtige rozemarijn stengel verbrand om de lucht te zuiveren.

Rozemarijn heeft een zacht kruidige geur. In gedroogde vorm smaken de bladeren scherp en bitter aromatisch. De jonge stengels en blaadjes kunnen het gehele jaar door geplukt worden, maar voornamelijk gedurende de bloei én,indien mogelijk, op warme en zonnige dagen, daar is dan het gehalte aan etherische olie het hoogst. Etherische olie is een vluchtige organische verbinding die de voor de plant karakteristieke geur en smaakbepalende stoffen bevat. De gesneden plantendelen worden in de:schaduw gedroogd. Let wel, er mag niet meer dan een kwart van de blaadjes tegelijk geplukt worden, daar men anders de plant teveel beschadigt!

Rozemarijn is een jaarrond verkrijgbaar .Naast de teelt in Nederland en België is er import uit o.a. Frankrijk ,Italië , Israël ,Turkije en Cyprus .

De verse Rozemarijn opslaan bij een temperatuur van 3 ° C .tot 7 °C . met een RV van 85% .

Het aanbod is zowel als plant in pot als bosjes in folie .

Rozemarijn wordt gebruikt bij de bereiding van soepen sauzen, vlees en visgerechten, wild en gevogelte, salades en bouillon. Ook een takje in heet water maakt een smakelijke thee.

Rozemarijn is het belangrijkste kruid in het kruidenmengsel “Herbes de Provence “ samen met tijm ,marjolein, bonenkruid en laurier een must in de Franse keuken .

Rozemarijn op brandewijn geeft het “medicijn “ Eau de la reine d’Hongrie .

Ook in olie en azijn is rozemarijn een smaaktoevoeging .

Voorts heeft zij een kalmerende werking, gaat maag en darmstoornissen tegen en stimuleert de bloedcirculatie.

Het aantal rassen in Europa is ca. 35

Enkele bekende zijn :

• Silver Spire
• Roseur
• Boule
• Majorca Pink
• Rex
• Santa Barbara
• Blaulippe .

Voedingswaarde per 100gram vers product .

• Energie 190 kcal – 795 kj.
• Koolhydraten 20,6 g.
• Water 67,6 g.
• Vet 5,8 g.
• Eiwit 3,3 g.
• Vezels 14,0 g.
• Vit. A 147 mg.
• Vit B . groep 132 mg.
• Vit C. 21,7 mg.
• IJzer 6,48 mg.
• Koper 302,o1 mg.
• Kalium 667 mg.
• Calcium 316 mg.
• Magnesium 90,036 mg.

Rucola

Rucola of Mosterdkruid
(Eruca vesicaria, ssp. sativa; syn. E. sativa)
ENGELS:       Salad rocket
FRANS:         Roquette
DUlTS:            Rauke, Ölrauke

Rucola of Raketsla
Rucola is een bladgewas verwand aan de mosterd en heeft een pittige smaak.Zeer geschikt in de salade,vanwege zijn scherpe smaak goed te combineren met gewone kropsla(botersla) De gekiemde zaden van de rucola zijn zeer geschikt in salades.

OMSCHRIJVING: Fijne bladgroente met een pittige smaak die in jonge toestand wordt geoogst. Oud blad wordt bitter en taai.

OORSPRONG:         Middellandse­Zeegebied.

AANVOER:   Het gehele jaar.

GEBRUIK:    Het blad wassen,10 minuten koken en als warme groente eten.

Ook rauw gebruiken in salades en rauwkostschotels.

HOUDBAARHEID: Een paar dagen bij 0-1 ‘C en een hoge luchtvochtigheid.